Znakowanie zwierzat, wcześniej kojarzone głównie z psami rasowymi, obecnie staje się coraz bardziej pożądaną metodą pomagającą w identyfikacji wszystkich zwierząt oraz sprawiającą, że nie są one anonimowe i zyskują swoją tożsamość. Istnieje wiele sposobów na to, aby oznakować pupila, począwszy od zawieszki na obrożę, adresówki poprzez tatuaż aż po najbardziej trwałe i pewne – przy użyciu mikroczipa.
Pierwsze mikroprocesory były wszczepiane zwierzętom pod koniec lat 70., niemniej dopiero w połowie lat 80 ustanowiono ich standardową wielkość i wprowadzono do szerokiego obiegu. Niespełna kilka lat później mikroczipami zainteresowały się kraje wspólnoty europejskiej i podjęły szereg akcji promujących elektroniczne znakowanie psów. Z racji poszerzającego się grona odbiorców zdecydowano się na wprowadzenie piętnastocyfrowego kodu standaryzującego, w którym pierwsze trzy cyfry określały producenta, bądź kraj pochodzenia zwierzęcia. System znaczenia został zaaprobowany przez Unię Europejską ponad siedem lat od jego rzeczywistego wprowadzenia na rynek. Niespełna rok później Unia Europejska wymogła na właścicielach zwierząt posiadanie paszportu, który uprawnia do przekraczania granicy. Paszporty mogą posiadać jedynie zwierzęta oznakowane elektronicznie i przebadane przez weterynarza.
Jest to układ scalony z zaprogramowanym 15-cyfrowym niepowtarzalnym numerem identyfikacyjnym zgodnym ze standardem ISO11784 / 11785 obowiązującym oficjalnie w krajach Unii Europejskiej. Transponder jest tak mały, że mieści się w igle do implantacji; jego wielkość przyrównać można do ziarnka ryżu.
Mikroprocesor nie potrzebuje zewnętrznych źródeł zasilania gdyż jego działanie aktywowane jest przez fale radiowe wysyłane przez odpowiedni czytnik. Dzięki temu otrzymujemy gwarancję, że mikroczip będzie działał kilkadziesiąt lat, a na pewno dłużej niż trwa życie zwierzęcia a zatem NIE PODLEGA ON WYMIANIE I SŁUŻY ZWIERZĘCIU DOŻYWOTNIO!
Cały układ transpondera zatopiony jest w hipoalergicznym, biokompatybilnym szkle z powłoką antymigracyjną typu Parylene C. Powłoka ta dodatkowo zabezpiecza mikroczip przed naturalnymi substancjami zawartymi w ciele zwierzęcia, mogącymi wniknąć poprzez mikropęknięcia bądź mikroszczeliny powstałe w wyniku uszkodzeń mechanicznych transpondera. Mikroczip po zaimplantowaniu do momentu opłaszczenia włóknami tkanki podskórnej poddawany jest stałemu działaniu enzymów biologicznych oraz składników układu odpornościowego zwierzęcia.
Mikroczip nie jest nadajnikiem ani też urządzeniem działającym na zasadzie GPS. Wszczepiony zwierzęciu nie stwarza możliwości namierzania czworonoga ani śledzenia jego lokalizacji. Pozwala jedynie na identyfikację zwierzęcia na podstawie odczytanego numeru.
Istnieją dwa typy rozmiarów mikroczipów:
- RF-IDW-1 to strzykawka z mikroczipem RF-IDW-1 zawiera transponder o wielkości 2,12mm x 12mm. Jest to rozmiar standardowy, dedykowany jest on zwierzętom powyżej 5kg masy ciała (osiąganej w wieku dorosłym), np.: psom ras średnich i dużych.
- RF-IDW-2 to zestaw z mikroczipem o wielkości 1,4mm x 8mm. Z uwagi mniejszy rozmiar także igła do implantacji jest cieńsza niż w przypadku zestawu IDW1. Transpondery te polecamy szczególnie zwierzętom poniżej 6kg masy ciała osiąganej w życiu dorosłym, a więc np.: kotom, gryzoniom, fretkom, rybom czy też małym i miniaturowym rasom psów.
Zakodowany numer odczytujemy używając specjalnego czytnika numerów mikroczipów. Urządzenie zbliżamy do okolicy, w której został zaimplantowany mikroczip i na jego wyświetlaczu odczytujemy numer.
Dekodowanie piętnastocyfrowego identyfikatora odbywa się na zasadzie odbijania fal radiowych a zatem jest absolutnie niewyczuwalne oraz bezpieczne dla zwierzęcia. Obecnie, czytniki znajdują się na wyposażeniu oddziałów straży miejskiej, fundacji działających na rzecz zwierząt, wszelkiego typu schronisk dla zwierząt oraz lekarzy weterynarii i PIW.
Czipowanie to zabieg polegający na implantacji transpondera w organizmie zwierzęcia, za pomocą sterylnego, jednorazowego aplikatora- strzykawki. Prawidłowo przeprowadzony jest prosty i bezbolesny oraz całkowicie bezpieczny dla zdrowia zwierzęcia.
Miejsce wszczepienia mikroczipa uzależnione jest od gatunku zwierzęcia a także kraju, w którym jest znakowane:
- Psy znakowane są podskórnie po lewej stronie szyi; niektóre kraje, np. Wielka Brytania, wprowadziły obowiązek umieszczania mikroczipa pomiędzy łopatkami
- Koty czipowane są podskórnie po lewej stronie szyi,
- Fretki podobnie - lewa strona szyi, podskórnie,
- Żółw- podskórnie - tylna noga, lewa strona,
- Konie znakowane są po lewej stronie szyi, lewa strona – domięśniowo
- Ptaki w mięsień piersiowy, po środku lewej strony, domięśniowo.
Chip wszczepiany jest przez wykwalifikowanego lekarza weterynarii, który kieruje się wiedzą medyczną oraz doświadczeniem. Jest to ingerencja w organizm z zatem zabieg winien być wykonany przez specjalistę tym bardziej, że mikroczip jest ciałem stałym i nieprawidłowo zaimplantowany może doprowadzić do powikłań wymagających interwencji chirurgicznej. Prawidłowo wykonane czipowanie jest zupełnie bezpieczne dla organizmu i zapewnia skuteczną identyfikację do końca życia zwierzęcia.
- Niezbędna jest ona w przypadku podróży zagranicznych, podczas których wymagany jest paszport zwierzęcia. W dokumencie tym wklejony jest kod kreskowy mikroczipa wszczepionego danemu zwierzęciu. Poprzez porównanie kodu z odczytem wszczepionego transpondera możliwa jest identyfikacja czworonoga przekraczającego granicę przez służby celne, weterynaryjne czy też graniczne.
W świetle obowiązującej ustawy o ochronie zwierząt rozmnażane mogą być wyłącznie zwierzęta posiadające uprawnienia hodowlane, nadane im przez legalnie działające związki oraz stowarzyszenia. Wszystkie przychodzące na świat szczenięta/kocięta muszą być rejestrowane w oddziałach organizacji do których przynależą, na podstawie znakowania jakiemu zostały wcześniej poddane. Zależnie od organizacji dopuszcza się różne formy znakowania, m.in. tatuowanie, niemniej największą skutecznością, trwałością oraz możliwością szybkiej identyfikacji zwierzęcia charakteryzuje się czipowanie.
Czipowanie zwierząt a zwłaszcza psów i kotów, to skuteczna metoda znakowania stwarzająca możliwość szybkiej identyfikacji zaginionych, bezdomnych, skradzionych oraz odnalezionych zwierząt. Wszczepiając zwierzęciu mikroczip zawierający unikalny kod numeryczny nadajemy mu indywidualność i umożliwiamy stuprocentowe rozpoznanie tożsamości zwierzęcia.
W przypadku napotkania lub odłowienia zwierzęcia służby weterynaryjne, straż miejska bądź pracownicy schroniska sprawdzają, czy posiada ono mikroczip używając standardowego czytnika. Po odczytaniu numeru transpondera podejmują oni działania w celu ustalenia właściciela sprawdzając w bazie na kogo został zarejestrowany czworonóg.
Aby zatem była możliwa identyfikacja zwierzęcia, konieczne jest umieszczenie numeru mikroczipa wraz z danymi zwierzęcia oraz jego właściciela w Centralnej Bazie Danych Zwierząt oznakowanych Elektronicznie.
Stwórz bezpieczny świat swojemu pupilowi i już dzisiaj zarejestruj go w CBDZOE! Zajmie Ci to tylko kilka minut, a dla Twojego podopiecznego może być równoznaczne z powrotem do domu albo pobytem w schronisku i tęsknotą.
ciekawe artykuły dot. zwierząt