Pies w rodzinie … czy to już czas?

W ostatnim czasie popularyzuje się w naszym społeczeństwie wizja rodziny, której członkiem jest zwierzę domowe. Niewiele też jest dzieci, które mniej lub bardziej skrycie marzą o posiadaniu psa.
Naszym celem jest zwrócenie uwagi, iż posiadanie psa wniesie do naszego życia istotne zmiany i wpłynie na wszystkich domowników gdyż związane jest z szerokim zakresem obowiązków. Pojawienie się czworonoga wywróci do góry nogami całe nasze życie, zmusi często do zmiany nawyków, rytuałów, wprowadzi nowy porządek dnia. Dlatego też, zanim podejmiemy decyzję o przyjęciu psa do naszego domu, konieczne jest uświadomienie sobie, iż nic już nie będzie takie samo i że ponosimy odpowiedzialność za nowego członka rodziny i stajemy się kreatorami jego losu. To na nas spocznie od tej chwili obowiązek oraz odpowiedzialność za przyszłe życie czworonoga, który czuje, ma potrzeby oraz cechy, które niekoniecznie mogą być przez nas akceptowane. Szczególnie zaś odpowiedzialnie musimy podjeść do tematu jeśli w domu jest dziecko!

NIGDY NIE PODEJMUJ DECYZJI POD WPŁYWEM CHWILOWEJ ZACHCIANKI CZY IMPULSU!!!

Zagadnienie słuszności posiadania psa, kiedy w domu są dzieci, stanowi przedmiot sporów zarówno rodziców, lekarzy jak i samych hodowców. Na początek rozważmy wszystkie za i przeciw;

1. KROK PIERWSZY- PODEJMUJEMY DECYZJĘ

Rozpatrujemy wszystkie przesłanki przemawiające za posiadaniem czworonoga i przeciw:

a)      ZA

• aspekty wychowawcze: obcujące ze zwierzęciem dziecko uczy się empatii, poczucia obowiązku, opiekuńczości, nabywa umiejętność dzielenia się, obserwacji oraz liczenia z uczuciami oraz potrzebami innych.
  Istotne jednak, aby nie rekompensować dziecku braku rodzeństwa zwierzęciem; rodzaj więzi jakie występują pomiędzy człowiekiem i psem nie zastąpi bowiem luki po rodzeństwie a niespełnione poprzez to oczekiwania wobec psa niekorzystnie wpłyną na jego rolę w domu oraz postrzeganie przez zawiedzionych domowników. Niezaspokojone zaś potrzeby związane z brakiem rodzeństwa będą tematem nierozwiązanym…

PIES TO NIE DZIECKO, NIE PRÓBUJ NIM ZASTĄPIĆ RODZEŃSTWA SWOJEMU DZIECKU!!!

• aspekty terapeutyczne: świetnie odreagowują stres; kontakt dzieci ze zwierzęciem działa na nie uspokajająco, relaksująco. Bezwarunkowa radość psa na widok swojego pana stwarza poczucie radości, dowartościowuje nas uświadamiając kluczową rolę naszej osoby w czyimś zżyciu.
  Psy często wspomagają także rehabilitację osób niepełnosprawnych ruchowo czy umysłowo, chorych na zaburzenia afektywne, fobie, nerwice, leczenie autyzmu oraz chorób o podłożu psychiatrycznym;
• korzystny wpływ na odporność: dotyczy szczególnie alergików; jak dowodzą badania, przypadłość ta jest często sprzężona z brakiem warunków sprzyjających tworzeniu się naturalnych reakcji obronnych organizmu. Kontakt ze zwierzęciem sprzyja wzmacnianiu czynności immunologicznych, zmniejsza wrażliwość na alergeny a w efekcie przyczynia się do podwyższenia odporności;
• aktywność fizyczna: posiadanie zwierzaka wymusza na właścicielu spacery, ruch na świeżym powietrzu oraz aktywność co korzystnie wpływa na kształtowanie aktywnego modelu życia również u dzieci.

b)      PRZECIW

• Zniszczenia: dorastający szczeniak, pozostawiany sam w mieszkaniu, czasami zamiast przeznaczonych dla niego zabawek wybiera sprzęty i meble znajdujące się w domu;

• Higiena: w sytuacji częstych kontaktów psa i dziecka konieczna jest szczególna dbałość o zabiegi odrobaczania oraz czystość sierści. Należy mieć także świadomość, że pies wnosi na łapach błoto, gubi sierść a zatem utrzymanie czystych podłóg, zwłaszcza kiedy nasze dziecko jest na etapie zabaw na nich, wymagać będzie wytężonych starań;
• Hałas: pies to zwierzę, które częściej lub rzadziej, w zależności od rasy oraz osobowości – szczeka! Pamiętajmy o tym, kiedy w domu mamy małe dzieci, wymagające ciszy podczas popołudniowej drzemki;

• Zachowania: zarówno zachowania dzieci jak i psów nie do końca bywają przewidywalne. Tym bardziej, trudno przewidzieć niektóre reakcje zwierząt na prowokujące zabawy oraz zachowanie ze strony dzieci; należy mieć na względzie, że broniąc się przed niezrozumiałymi dla siebie sytuacjami, zaskoczone lub źle traktowane psy użyją zębów aby się obronić. Konieczna jest zatem wzmożona kontrola form zabaw jakich używa nasze dziecko oraz reakcji na nie naszego czworonoga;
• Czas: Pies to żywe stworzenie, które wymagać będzie naszego, czasami cennego, czasu na naukę, codzienne czynności, sprzątanie itd. Musimy mieć świadomość, że od chwili zamieszkania z nami pupila, konieczne będzie nabycie umiejętności dzielenia czasu pomiędzy dziecko i psa; najwygodniej będzie posiąść umiejętność łączenia tych dwóch zadań ze sobą;
• Wyjazdy: pomimo, iż coraz więcej miejsc noclegowych akceptuje pobyt z psem, powiedzmy sobie otwarcie, nadal wiele drzwi restauracji, miejsc użyteczności publicznej czy przyrody chronionej pozostaje niedostępna dla czworonoga i obliguje właściciela do szukania opieki zastępczej;
• „znudzenie”: Twój maluch być może z czasem znudzi się sprawowaniem opieki nad psem a cały zakres obowiązków spocznie na Tobie. Decydując się na psa musisz mieć świadomość, ze nie kupujesz zwierzęciu dziecku lecz tak naprawdę – sobie…

PIES TO NIE ZABAWKA I NIE POWINIEN BYĆ PREZENTEM ANI SPEŁNIONYM KOLEJNYM KAPRYSEM TWOJEGO DZIECKA; SCHRONISKA PRZEPEŁNIONE SĄ TAKIMI „ZABAWKAMI”!!!!

2. KROK DRUGI - WYBIERAMY RASĘ ODPOWIEDNIĄ DLA NAS

NIE KIERUJ SIĘ WYGLĄDEM PSA LUB MODĄ NA DANĄ RASĘ…

 Gdyż z wyglądem się oswoisz a cechami, które Ci nie odpowiadają – nie; moda przeminie w kolejnym sezonie, a pies żyje kilkanaście lat. Jeśli chcesz dokonać dobrego wyboru, dokładnie i wnikliwie przeanalizuj wszystkie cechy charakteryzujące daną rasę.

a)      Weź pod uwagę następujące kryteria:

• Wielkość psa – stosownie do warunków lokalowych oraz tego, czy jesteśmy na etapie bardzo małych, czy starszych już dzieci. Wbrew panującym powszechnie przekonaniom, rasy małe i miniaturowe nie sprawdzają się jako towarzystwo dla maluchów. Są to pieski delikatne, którym nietrudno wyrządzić krzywdę, często impulsywne i reagujące agresja na zadawany im nieświadomie ból;

DOKONUJĄC WYBORU PSA, NIE KIERUJ SIĘ JEDYNIE BEZPIECZEŃSTWEM DZIECKA ALE TAKŻE BEZPIECZEŃSTWEM PSA!!!

• Przeznaczenie,  – wiele ras zostało stworzonych przez hodowców w konkretnym celu co predestynuje ich cechy charakteru, potrzeby oraz instynkty. Wybór psa bez znajomości jego przeznaczenia, historii rasy oraz typowych form zachowań obarczone jest ryzykiem, iż nasz towarzysz nie będzie spełniał oczekiwań a nawet wprowadzi do naszego życia chaos. Tak więc, np. osoby przykładające uwagę do swojego ogródka nie powinien posiadać jamnika, który uwielbia kopać i zatroszczy się o trawnik w niekoniecznie akceptowalny dla właściciela sposób;
• Typy osobowości - pies powinien także być dobrany do cech naszej osobowości; jeśli jesteśmy świadomi, że drażni nas pies szczekliwy, ruchliwy, wymuszający zainteresowanie swoją osobą to nie wybierajmy np. chihuahua, zaś jeśli nie do zaakceptowania jest dla nas niesubordynacja oraz skłonności do samodzielnych wycieczek, nie będzie dla nas dobrym kompanem beagle. Szukając psa energicznego, pod kątem zabaw z dziećmi, musimy pamiętać, że pies o takim usposobieniu łatwo ulega pobudzeniu i miewa problemy z wyciszeniem, w związku z czym wymaga wzmożonej tresury pod katem zdyscyplinowania oraz kontroli;

• Tryb życia - jeśli preferujemy spędzanie czasu przed telewizorem nie wybierajmy jako towarzysza np. dobermana, który musi otrzymać dzienną dawkę intensywnego ruchu. Jeśli zaś spędzamy czas aktywnie, nie będzie dla nas dobrym kompanem np. mops.
  Należy też wziąć pod uwagę kwestię wyjazdów; jeśli planujemy częste podróże warto zdecydować się na rasę małą; pies dużych gabarytów wymaga stworzenia mu odpowiednich warunków podróżowania oraz samochodu przystosowanego do przewozu zwierzat;
• Alergie itp. – wiadomym i niepodważalnym jest wprawdzie, że nie ma ras „niealergizujących”, (jak próbują lansować swoją hodowlę niektórzy hodowcy), gdyż alergen umiejscowiony jest na skórze zwierzęcia lecz z uwagi na fakt, iż posiada on na sierści, powinniśmy w swoim wyborze kierować się tym, aby dobrać taki typ sierści, która nie ulega obfitemu linieniu.
  Wykluczamy zatem wszelkie rasy o bogatym podszerstku, mocno zrzucające runo na poczet ras nieliniejących, posiadających szorstki typ sierści, która jest trymowana poprze z co nie podlega linieniu, ewentualnie włos;
• Format rodziny - małe dzieci, niekoniecznie są w stanie pojąć, że ich często natrętne „zabawy” nie muszą być tolerowane przez czworonoga albo też mogą stać się przyczyną krzywdy. Niektóre psy nie akceptują eksperymentalnych sposobów poznawania świata przez nasze pociechy; macanie dłubanie oraz inne formy organoleptycznych procesów poznawczych mogą wywoływać u nich frustracje oraz reakcje obronne. Dokonując wyboru czworonoga musimy wziąć pod uwagę zarówno wiek jak i ilość dzieci w domu.
  Wybieramy jako kompana osobnika rasy charakteryzującej się cierpliwością, akceptacją często natrętnych form kontaktu i co istotne, niekoniecznie – wbrew panującym przekonaniom- rasy miniaturowej czy małej;
• Wybieraj psa dopasowując powyższe kryteria do siebie a nie do dziecka – Twoja pociecha być może, dość szybko znudzi się czworonogiem, jak kolejną zabawką a jeśli nawet tak się nie stanie, i tak dobrodziejstwo inwentarza w postaci obowiązków związanych z opieką nad czworonogiem spocznie na Tobie
• Kieruj się opiniami oraz obserwacjami hodowców. Uczciwy hodowca zna swoja rasę i na pewno doradzi Ci mądrze!

Obecnie, na łamach rozmaitych portali oraz forów skupiających pasjonatów zwierząt, konstruowane są listy ras cieszących się szczególnymi predyspozycjami do tego aby pełnić rolę psa rodzinnego; pomimo pewnych różnic wyodrębnić można kilka ras polecanych na towarzysza naszych dzieci, jak np.:

1. Golden retriever
2. Labrador retriever
3. Owczarek szkocki collie i owczarek szetlandzki
4. Pudel
5. Bichon frise
6. Beagle
7. Cairn Terrier
8. Mops
9. Bokser
10. Nowofunland
11. Border collie
12. Cavalier King Charles spaniel
13. Cocker spaniel
14. Pudel
15. Buldog angielski
16. Seter irlandzki.

b)      Stereotypy- nie do końca słuszne

• … to idealny pies dla dziecka

Należy jasno podkreślić, że pomimo iż uznaje się, że wiele ras sprawdzi się w roli psa dla rodziny, nie można zapominać o tym, iż niemal każda rasa posiada także cechy, które niekoniecznie będą pożądane w czasie zabaw z dziećmi. Nie ma psa, o którym można powiedzieć, że będzie doskonały. Tak zatem, np. znajdujący się na szczycie powyższej listy labrador, jest psem wodnym, wykazującym naturalną potrzebę aportowania i wymagającym bardzo dużej dawki ruchu i aktywności; decydując się zatem na te rasę musimy być przekonani, ze sprostamy jego potrzebom. Zaniedbanie naturalnych potrzeb oraz instynktów psa bowiem, stanowi prostą drogę do poważnych problemów.
Większość z polecanych ras posiada cechy, które niekoniecznie muszą współgrać z naszymi oczekiwaniami, toteż należy dokładnie zapoznać się z ich specyfiką i nie kierować bezkrytycznie kolejnością cyferek na liście!

• Dziecko powinno mieć psa małej rasy

To jeden z najczęściej pokutujących stereotypów, który wynika z przeświadczenia, że mały pies nie zrobi dziecku krzywdy.
Istnieje jednak kilka istotnych aspektów, które należy wziąć pod uwagę decydując się na pupila rasy miniaturowej lub małej:

1. Psy małe są wrażliwe, nieodporne na ból i na natrętne zabawy mogą reagować agresją wynikającą z odruchu obronnego
2. Małe rasy wykazują mniej cierpliwości, są bardziej pobudliwe
3. Zazwyczaj są hałaśliwe, czujne, więcej szczekają
4. Traktowane jak zabawki, noszone na rękach, wykazują nieprawidłowości socjalizacyjne

• Pies rasy uznawanej za „niebezpieczną” nie nadaje się dla dziecka

Niekoniecznie; za przykład niech posłuży choćby bulterier, który pomimo całego swojego potencjału siły fizycznej oraz przeznaczenia do walk, był hodowany tak, aby absolutnie nie ukierunkowywać agresji w stronę człowieka. Rasy tego pokroju cechuje zazwyczaj pewność siebie, opanowanie, spokój, tolerancja i przede wszystkim najbardziej pożądana cecha w relacjach z dziećmi - cierpliwość.

• Dobór psa odpowiedniej rasy gwarantuje sukces i brak problemów

 Wybór rasy teoretycznie predestynowanej dla rodziny z dzieckiem nie stanowi gwarancji tego, że relacje pomiędzy zwierzęciem i nami będą poprawne. Każdy pies wymaga prawidłowej socjalizacji i szkolenia a przede wszystkim miłości i dobrego traktowania.

-  Każdy też, jest żywym, odrębnym organizmem, posiada odrębną osobowość, cechy i nawyki, które nawet niwelowane w czasie oddziaływań wychowawczych nie do końca muszą zostać wyplenione.

- Zawsze też istnieją odstępstwa i wyjątki, które będą przeczyć powszechnie panującej opinii na temat danej rasy. 

3. KROK TRZECI- NOWY DOMOWNIK.

a)      Przygotowanie dziecka do zamieszkania psa w domu

Pomimo świadomości, że to na nas spocznie cały obowiązek sprawowania opieki nad psem, ważne jest wdrożenie naszej pociechy do całego przedsięwzięcia. Od początku zatem dziecko musi czuć się dostrzegane a przez to zaangażowane w kwestię zamieszkania psa w naszym domu. Należy zacząć od przeprowadzenia z nim rozmowy odnośnie zmian, jakie zajdą w życiu całej rodziny oraz uzmysłowić malcowi najważniejsze kwestie dotyczące:

• zwiększenia zakresu obowiązków wszystkich domowników,
• uzmysłowieniu, że pies jako żywe stworzenie ma swoje potrzeby fizjologiczne, zalecenia odnośnie żywienia (pokarmy, których nie wolno mu podawać),
• wyznaczeniu zakresu obowiązków związanych opieką nad pieskiem; powinny być to czynności nie wykraczające poza zakres ich możliwości czy też na tyle uciążliwych, że zniechęcą dziecko do zwierzęcia oraz relacji z nim,
• uświadomienie mu zasad postępowania z psem, określenie form zabaw oraz zachowań dozwolonych oraz niepożądanych,
• poznanie z zakresem koniecznych w obcowaniu ze zwierzęciem nawyków higienicznych (mycia rąk po zabawie, niedopuszczanie do lizania po twarzy itd.).

b)      Aspekty higieniczne i zdrowotne zamieszkania psa w domu

Nawet bardzo dokładne poinstruowanie dziecka może okazać się niewystraczające jeśli chodzi o formę „kontaktów” pociechy z czworonogiem; konieczne jest zatem zadbanie o to, aby zwierzę było maksymalnie „przygotowane” pod kątem zdrowotnym, zaś nasze mieszkanie – pod kątem funkcjonalności oraz łatwości w utrzymaniu higieny. Istotne jest:

• dopilnowanie, aby dziecko nie miało kontaktu z odchodami psa
• systematyczne odrobaczenia, szczepienie i zapobieganie inwazji pcheł oraz kleszczy
• częste mycie podłóg, odkurzanie oraz ogólna dbałość o higienę pomieszczeń, zwłaszcza kiedy nasze dziecko jest na etapie zabaw na podłodze
• regularna kąpiel oraz dbałość o higienę sierści

c)      Dbałość o potrzeby psa

Na początku pogodzenie częstych spacerów szczenięcia z opieką nad dziećmi może przysparzać problemów. Z czasem jednak, przy odrobinie umiejętności organizacyjnych, doskonale można połączyć i zgrać potrzeby naszego pupila oraz dziecka. Wspólne zabawy, spacery oraz obcowanie podczas codziennych czynności może nie tylko okazać się niekłopotliwe ale stanowić interesującą i stymulującą do aktywności alternatywę.

d)      Zasady postępowania

• zawsze kontroluj formy kontaktów psa z dziećmi, obserwuj je i reaguj szybko,

NIGDY NIE ZOSTAWIAJ DZIECKA SAM NA SAM Z PSEM

• nie pozwalaj na zachowania naruszające granice, które pies stawia, nie dopuszczaj do sprawiania psu bólu, gdyż nawet najbardziej cierpliwy może w odruchu samoobrony zareagować ugryzieniem. Niedopuszczalne jest skazywanie psa na los żywej zabawki, która jest ciągana za uszy, ogon oraz poddawana, zabawom naruszającym spokój i godność psa. Wychowywać musimy nie tylko psa, ale i dziecko, które powinno mieć jasno określone zasady kontaktów z pupilem, być uczone szacunku do zwierzęcia i uświadamiane, że czworonóg też czuje,
• naucz się rozpoznawać oraz respektować ostrzeżenia ze strony psa; każdy pies wysyła sygnały które mają informować, że zostają naruszone jego granice. Zwracaj na takie zachowania uwagę dzieciom,
• nie dopuszczaj do zachowań polegających na demonstracji przewagi psa nad dzieckiem

PIES TO WSPANIAŁY KOMPAN I CZŁONEK RODZINY, KTÓRA ODPŁACI NAM SWOJĄ WIERNOŚCIĄ I MIŁOŚCIĄ,  POD WARUNKIEM, ŻE DASZ MU TO SAMO A DECYZJA  JEGO ZAMIESZKANIU Z NAMI BĘDZIE EFEKTEM PRZEMYŚLANEJ, ROZSĄDNEJ DECYZJI A NIE IMPULSEM CHWILI!!!